Edukacja:
tutaj - tutaj - tutaj - tutaj - tutaj - tutaj - tutaj - tutaj - tutaj - tutaj
| Leave a comment
BIOSPOŁECZNA TEORIA AGRESJI
Posted on 21 lutego 2016
images (1)
W ciągu ostatnich kilku lat coraz więcej antropologów, zoologów i prymatologów zaczęło sugerować, że na człowieka spojrzeć powinniśmy jako na jeden z wielu gatunków biologicznych. Konieczność przeprowadzenia porównań międzykulturowych dla określenia zakresu ludzkiego zachowania się akceptuje dziś w pełni większość socjologów. Nadal jednak opierają się oni przeprowadzaniu porównań międzygatunkowych, głównie z powodów o charakterze dogmatycznym. Postulując wyraźną rozłączność pomiędzy ludzkim i nie-ludzkim zachowaniem się, odrzucają tym samym możliwość dopatrzenia się pomiędzy nimi związków. Jednakże w jaki inny sposób możemy dowiedzieć się, co jest zachowaniem się specyficznie ludzkim?Ryzykując rozwodzenie się nad sprawami oczywistymi, pozwolę sobie podsumować krótko to, co — jak uważam możemy bezpiecznie przyjąć jako pewne fakty w komparatystyce zachowania się zwierząt, a co odnosi się zwłaszcza do ssaków, szczególnie do naszych bliskich krewnych, wyższych naczelnych (małp).Repertuar zachowania się każdego gatunku wyznaczony jest po części przez zestaw biologicznych predyspozycji, które przynajmniej w pewnym stopniu są specyficzne gatunkowo.Zachowanie się zwierząt może być modyfikowane poprzez uczenie się, co jest reakcją na warunki środowiskowe, a stopień jego podatności na modyfikację jest funkcją złożoności organizmu i wykazywanej przez niego inteligencji.
| Leave a comment
BEZLITOSNA NATURA
Posted on 21 lutego 2016
images (2)
Winą za to wszystko obarczamy upadek kapitalizmu monopolistycznego, komunistyczny spisek, kompleks przemysłowo-wojskowy, korupcję ludzi u władzy, nadmierną wyrozumiałość rodziców, przewrotność prawicy i wywrotowość lewicy, odejście od Boga, bogactwo, imperializm, rasizm, marksizm, kult młodości, przeludnienie, groźbę bomby jądrowej i wrodzoną brutalność człowieka. Ale dla bezlitosnej natury jesteśmy tylko kolejnym gatunkiem, który ma kłopoty. Zdarzało się to już uprzednio i nie było konspiratorów, których można by obarczyć za to winą. Jeżeli gatunkowi nie uda się przystosować, nie utrzyma się przy życiu. To przecież takie proste. Tyranozaurom nie pomogło wzajemne obarczanie się winą za porażkę. Nie mogły dostosować się do rzeczywistości i wymarły. Jeśli zdarzy się, że wyginiemy i my, nasze spory o to, kto za to ponosi winę, wydadzą się wprost śmieszne nie będzie tylko nikogo, kogo by to mogło bawić. Jesteśmy pierwszym gatunkiem, który świadomie wpłynąć może na własne przetrwanie. Ale uda nam się to tylko wówczas, gdy poznamy siebie jako gatunek, a co ważniejsze, będziemy odczuwać, że jesteśmy gatunkiem, i postępować jako gatunek w interesie tego gatunku jako całości: to jest nasza ostatnia deska ratunku.
| Leave a comment
SPUŚCIZNA MILIONÓW LAT
Posted on 21 lutego 2016
wspolpraca
Ta struktura obwodów przystosowywała się tylko po to, by ulec kolejnym przystosowaniom przez ponad siedemdziesiąt milionów lat, zanim wyłoniliśmy się jako gatunek odmienny od pozostałych przedstawicieli naszego rzędu. Z tej perspektywy nawet przodomózgowie jest daleką reperkusją ewolucyjnego rozwoju. Kora mózgowa walczy ze spuścizną, o którą się nie prosiła i której pozbycia się często sobie jawnie życzy. „Czymżeś jest, o człowieku, gdyś żądzy pełen?” powiedział udręczony prorok . Czymże, gdyś pełen litości czy ambicji, czy chęci prowadzenia handlu wymiennego, czy przyjemności płynącej z podejmowania ryzyka, czy umiejętności postępowania ze współpracownikami, czy przymusu odkrywania, czy też potrzeby, by do ciebie mówiono?Nasza spuścizna milionów lat łowieckiej przeszłości naczelnych ukryta jest pod świeżo nabytym, wytwarzającym symbole mózgiem. A jednak ciągle żyjemy we wnętrzu naszych własnych głów i karmimy się własnymi fantazjami. Kiedy widzimy, jak bezradni jesteśmy w zapobieganiu wojnie i przemocy, kiedy uskarżamy się na zanieczyszczenie powietrza i rzek, kiedy okazuje się, że nie jesteśmy w stanie przerzucić mostu wzajemnego zrozumienia nad przepaścią pomiędzy starymi a młodymi, kiedy widzimy, że nasze miasta chylą się ku coraz większemu i bardziej ponuremu upadkowi, kiedy stajemy przed pozornie nierozwiązywalnym problemem konfliktu rasowego i przesądów religijnych, kiedy, krótko mówiąc, przyglądamy się lub unikamy patrzenia na coraz paskudniejsze widowisko, jakie sobie sami zgotowaliśmy, możemy reagować tylko w intelektualnych kategoriach poszukiwania alibi.
| Leave a comment
ZASKOCZENIE SAMYCH SIEBIE